مقایسه میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون به دو روش باز و بسته

  سابقه و هدف: سینوس پیلونیدال عارضه شایعی در افراد جوان است که عموماً در پوست ناحیه ساکروکوکسیژآل دیده می‌شود و درمان آن انجام جراحی می‌باشد. دو روش جراحی باز و بسته به‌عنوان متداول‌ترین روش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. با توجه به این که مطالعات اخیر نتایج متفاوتی را نشان داده است، در این مطالعه میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون و کنترل زخم به دو روش جراحی باز و بسته مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه 250 نفر از بیمارانی که برای اولین بار بین سال‌های 87-79 در بیمارستان امیرالمومنین (ع) شهر سمنان به علت سینوس پیلونیدال تحت عمل جراحی قرار گرفته و حداقل 5 ماه از عمل جراحی آن‌ها گذشته بود، مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که تا 5 ماه بعد از جراحی درد داشتند از مطالعه خارج شدند. بیماران از نظر عود یا عدم عود و بهبودی پی‌گیری شدند. 123 بیمار با عمل باز و 127 بیمار با عمل بسته جراحی شده بودند. یافته‌ها: میزان عود در عمل باز و بسته به ترتیب 8/9% (12 نفر) و 11% (14نفر) بود. احتمال عدم عود 1، 2 و 5 سال بعد از عمل باز به ترتیب 99/0، 95/0 و 91/0 و در عمل بسته به ترتیب 97/0، 94/0 و 87/0 بود. نتایج نشان داد که نوع عمل اثر معنی‌داری روی عود نداشت.  نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد میزان عود سینوس پیلونیدال پس از اکسیزیون به دو روش باز و بسته تفاوت معنی‌داری ندارد. با توجه به عوارض و مشکلات کم‌تر روش بسته، این روش در مقابل روش باز، به عنوان روش ارجح توصیه می‌شود